حالت موضوعی | حالت خطی

نمایش پروفایل کاربر

بسم الله الّرحمن الّرحيم
وَ الْأَرْضِ و َمَا طَحَاهَا
قسم به زمين و كسى كه آن را گسترانيده است.
سوره مباركه شمس - آيه 6

[عکس: 02197091927848206358.gif]

بيست و پنجم ماه ذي القعده روزدحوالارض است.

دحوالارض را چنين معرفي مي کنند "روزي كه زمين از زير کعبه كشيده و گسترانيده شد.

گر چه اين مطلب يعني کشيده شدن و گسترانده شدن زمين در وحله اول عجيب به نظر ميرسد اما تعريف واضح تر اين موضوع اين است که گفته شود :

پس از آنکه تمام سطح کره زمين به مدت طولاني در زير آب فرو رفته وخداوند خواست تا آن را از زير آب بيرون آورد که صحنه زندگي موجودات مهيا گردد .
اولين نقطه اي که از زير آب سر بيرون آورد همان مکان مقدس کعبه و بيت الحرام بود .
اين واقعه نشان دهنده اهميت اين نقطه و مرکزيت آن براي همه عالميان است
روايت است که « امام رضا » عليه السلام فرموده اند:
درشب بيست و پنجم ماه ذى القعده حضرت ابراهيم (ع) و حضرت عيسى (ع) متولد شده اند.
در اين روز رسول خدا صلى الله عليه و آله، به قصد حجة الوداع از مدينهبا يكصد و چهار هزار يا يكصد و بيست و چهار هزار
و حضرت فاطمه (ع) و تمامى اهل بيت خود از راه شجره به مکه عزيمت نمودند.

ونيز روايت است كه حضرت مهدي عج الله تعالي فرجه شريف در چنين روزي ظهور خواهند كرد ان شاء الله.

[عکس: 22246646977827885194.gif]

چشمانم را می بندم.
سبک، آهسته، آرام. دارم خودم را از پشت پلک های روی هم افتاده ام می بینم؛ خودم را که جزئی کوچک از خاک هستم.
نگاهم از خودم سُر می خورد. حالا تجسمِ پلک های بسته ام، معطوف به زمین است.
چشمانم هنوز بسته است و دارم می بینم؛
اما ولادتِ آسمانیِ زمین را. آری، زمین؛ همان وسیعِ بی انتها. آهسته آهسته، دارم لمس می کنم کشیده شُدَنَش را به وسعتِ بودن.
دارم باور می کنم، آرام آرام، بسطِ حرارتِ حیاتش را.
دارم می بینم دست هایش را که در تکاپویِ هستی، مواج است.
ستاره بارانِ سینه فراخش را دارم می بینم که در جریانِ باد، بی قرار شده است.
دارم می بینم که هسته اش کنده می شود و گسترده می شود سفره نفسش بر پهنه پرالتهاب و همیشگیِ دریا.
غرور دریا را می شود احساس کرد در یک جا نشینی اش با زمین مقدس و غرور آسمان را نیز که سینه به سینه، گویی یکی شده است با خاک!
نگاه خورشید را می شود دید؛ می توان دید که داغ شده است گونه های طلایی اش از بازتابِ پرحرارتِ انوار خود بر سطح نوزاد خلقت.
زمین زاده شده است، از مرکز حیات و عرفان.
حالا پلک هایم آرام از هم کنده می شوند و چشم هایم فضا را می کاود.
بر زمین خیره می شوم؛
زمینی که جانش، عصاره قدمت را با خود دارد.
تسبیح می کنم خالقش را، مشتی از سطحِ لطیف دانه هایش برمی دارم و رقصِ ریزشِ آرامش را نظاره گر می شود.
دستم را بو می کشم،
عطر خاک را می بلعم و
سپس زایشِ بستر آسودن را شکر می گویم.

[عکس: 12150316485817283088.gif]

وقايع روز بيست و پنجم ذيقعده « خروج پيامبر اکرم(ص) از مدينه به قصد حجه الوداع ( 10ق) »

ازطرفپيامبر اکرم(ص) در ماه ذيقعده ي سال دهم هجري قمري به اهالي مدينه و قبيله هاي اطراف اعلام شد که امسال آن حضرت قصد زيارت خانه ي خدا و برپايي
مراسم حج را دارد.
به همين جهت، تعداد زيادي از مسلمانان به همراه آن حضرت عازم مکه شدند. پيامبر اکرم (ص) در روز 25 ذيقعده يسال دهم هجري قمري از مدينه حرکت نموده و درمکاني به نام ذوالحليفه احرامبست. تمام همسران آن حضرت و يگانه دختر گراميش حضر تفاطمه(س) در اين سفر همرا ه پيامبر(ص) بودند. حضرت علي(ع) نيز پس از ماموريت جهاديوتبليغي در منطقه ي يمن، به دستور پيامبر اکرم(ص) در مراسم بزرگ حجلة الوداع حضوريافت.

چونحج اين سال آخرين حج پيامبر اکرم(ص) بود به حجه الوداع مشهور گرديد. پسازپايان مراسم حجه الوداع هنگام بازگشت به مدينه در مکاني به نام غدير خم پيامبراکرم(ص) در اجتماع يکصد هزار نفري، حضرت علي(ع) را به فرمان خداوند متعال به جانشيني خود منصوب فرمود و همگان با اميرالمومنين علي(ع) بيعت کردند.

آنچه از روايات به دست مى‏آيد، روز ۲۵ ذى‏القعده يكي از مهم‏ترين روزها در طول سال است
كه علاوه بر روز هبوط آدم (ع) و ميلاد نوراني حضرت ابراهيم(ع) و حضرت مسيح(ع) است

روزياست كه خداوند متعال براي گل سرسبد خلقت خود يعني بشر، رحمت و بركت خود را گستراند و از نقطه كعبه خشكي را در سراسر كره زمين پخش نمود.
در حقيقت روز دحوالارض، روز گسترش خشكي در زمين و آماده شدن آن براي زندگاني مادي و دنيوي بشر است .

واز ناحيه معصومين(ع) بزرگداشت اين روز بسيار سفارش شده و شايسته است هر فردي در اين روز كه يادآور شروع نزول رحمت الهي است، خداوند را بر تمامي
نعمت‏هايي كه قابل شمارش نيستند، شكرگزاري نمايد؛

«و ان تعدوا نعمة الله لا تحصوها».

جالب اين است كه در دعاهي مأثوره در مورد روز دحوالارض، از آن به دحوالكعبه ياد شده است. در اين دعي شريف آمده است:
«اللهم داحي الكعبة... اسئلك في هذااليوم من ايامك التي اعظمت حقها...»
خدايا!ي پهن كننده خانه كعبه! از تو درخواست مى‏كنم در اين روز كه حقوق و اهميت آن را براي عباد، بزرگ شمرده ‏اي...
و اين تعبير بيانگر يك حقيقت بسيار مهم است و آن اين‏كه كره خاكي و زمين حقيقتي غير از امتداد و بسط كعبه نيست.

خداوند كعبه را به عنوان «اول بيت وضع للناس» قرارداد و پس از آن نقطه كعبه را به نقاط مختلف كره زمين بسط داد و گستراند.
آنگاه در ادامه همين دعا و در وصف كعبه گسترش يافته مى‏فرمايد:

«و جعلتها عندالمؤمنين وديعة و اليك ذريعة و برحمتك الوسيلة»

درنز مؤمنان امانتي است كه بايد در قبال آن پاسخگو باشند كه چگونه با آن رفتار كردند و حقوقش را حفظ نمودند و براي رسيدن به تو وسيله‏اي است كه ازخاك به معراج برسند.

لذاسجده بر خاك كه نهايت خضوع و ذلت است، بهترين وسيله براي اوج و عروج است ودر مقابل، زمين نيز واسطه‏اي است براي نزول رحمت الهي و شايد به همين
مناسبت باشد كه مطابق برخي روايات، روز دحوالارض روز قيام حضرت حجت(عج) ذكر شده است.

[عکس: 56791638730748046499.gif]

درروز بیست وپنجم ذی القعده سفره دیگری از فیوضات و برکات الهی گسترده می شود و میهمانان این ضیافت نورانی، غرق در رحمت و لطف الهی از شمیم بهشتی این روز عطراگین شده و از چشمه سار معارف الهی سیراب می گردند.

آری ،روز بیست وپنجم ذی قعده روز خاص خداست ،
روزی که جلوه ای از عظمت ،
قدرت و حکمت الهی نمایان می شود و بر اساس آیه شریفه ی
"والارض بعد ذلک دحاها"
کره زمین از جرعه حیات نوشید و با پیدایش مکان کعبه معظمه و بیت الله الحرام به خود بالید.

روز بیست وپنجم ذی قعده روز
" دحوالارض"
است
و بهانه ای برای راز و نیاز ،
فرصتی برای عبودیت و خاکساری در برابر خدای بزرگ ،
روزنه ای برای رحمانی شدن و گنجینه ای بی کران از الطاف و عنایات الهی .

روزهگرفتن در این روز معادل روزه هفتاد سال و کفاره هفتاد سال گناه است و در شب و روز آن فرشتگان الهی و هر آنچه در زمین و آسمان است برای توبه کنندگاناستغفار می کنند.
دحوالارض روزی است که در آن از خدای کعبه می خواهیم ما را از خزائن بی کرانش و
لطف و کرم بی پایانش بهره مند نموده و از آبشار بهشتی توبه و حسن عاقبت بی
نصیبمان نفرماید.

دست به دامن خدای بزرگ شویم و در روز دحو الارض که به تعبیر امام رئوف علی بن موسی الرضا(ع)
"نشرت فیه الرحمه"
با توسل به آستان مصفای ضامن آهو، سلطان قلب های عاشق ،امام رضا (ع) چنین زمزمه کنیم که :
خدایا، زمین را گستراندی ،دانه را در لایه های تاریک زمین شکافتی ،
مرارت را از دوش بندگانت بر گرفتی ،
غم و اندوه را از دلها زدودی .

عزیزا،
در این روز بزرگ و پر فضیلت که نزد مومنان به امانت گذاشتی تو را به رحمت
بی انتهایت سوگند می دهم که به بنده صالحت محمد مصطفی (ص)
و خاندانش (ع) درود بفرست واز گنجینه الطافت ،
بارانی بی پایان بر ما بباران و بر توبه ای خالص و بازگشتی نیکو به سوی خودت یاری مان کن .

MyBB SQL Error